Before we headed to Atlanta, Georgia that day, we passed by Cypress Gardens.Hey, don’t look at me like that. I was just the driver. I was not the “decider.”
I consider myself a soldier, remember? I follow orders without question. I might resist if the order is irrational and inhumane but in this case, “Cypress Gardens!” Are you kidding me?
Yes, mam! Kumbaga, yes, kumander misis, mahirap na baka ma outside de kulambo ka pa. Kung sa mga relihiyoso pa “vow of obedience.” HAH!
According to Google Map as seen below, the distance from A. Tampa to B. Cypress Gardens is about 52 miles (84.4 Kilometers).
At the stop light few blocks away from the Cypress Garden Theme Park, we saw HIM standing near the $ for Clunkers 2009 Auto Dealer.
The “little voice” sitting at the back seat wanted to offer something to the MAN. How noble, that was. “They called it, DOLE OUT.”
Naisip ng anakin na ibigay ung tirang ulam from our Thai Restaurant lunch, na nakasupot .
Not the “supot” in Ilongo word but ung nakabalot sa “to go bag.”
“I don’t think so anakins,” sagot ng ama. At nagtaka ang anak kung bakit may objection.
“Gutom naman ung mama, with God Bless,” which is right naman, di ba?
Dito pumasok ang INA. Suggestion sa anakin, na perahin ang pambili ng makain o (mainom).
Aten, aten na lang ung word na mainom (alcoholic beverages) dahil pag naibigay mo na ang pera sa kanya, “he can do whatever he wants with the money…”
In secret, sa sarili ko na lang. ” HELLO! DI BA MAY FOOD STAMP NAMAN TAYO?
Aanhin mo pa ang pera kung may food stamp naman!
or Anong ginawa mo sa Food Stamp mo na galing kay Uncle Same?
or…Kung pagkain God Bless ang kailangan mo, bat di ka nalang pupuntang designated soup kitchen area at makikain?
Once again, aanhin mo ang pera kung pagkain dito walang problema. “Sinong bang lolokohin mo?”
Sa loob loob ko pa. Ah, God Bless… tumahimik ka na lang brain cells na contrabida sa kasayahan ng iba. Either you give or SHUT UP and go to HELL. Amen to that!
Bago nakapag decide kung magkano ang ibibigay, nag change na ang light into green and it was time to press the accelerator. VROOM!
Naiwan ang THE MAN, kasama ang kanyang “HOMELESS, HUNGRY, GOD BLESS” na sign.
“Kawawa naman ung mama,” sabi pa nung bata.
Tuloy na ang aming paglalakbay papuntang Cypress Gardens entrance.
The place was deserted as in walang katao tao compared doon sa Walt Disney, Orlando na theme parks.
Ice Cream Time.
Kami lang ang tao sa kanilang cafeteria.
Napag tripan na namang kunan ng litraks.
Parang ang pinaka main even sa bisita namin ay ang mga ito.
Please no swimming! Why?